Ach, jakże mi nie mówić o tych dniach radości,

O tej chmurnej jesieni, gdy w szumiącym wietrze

Szedł nad miastem rodzinnym pierwszy powiew wolności.

Kiedyśmy pełną piersią pili to powietrze,

Nocą w ciemnych alejach stłoczeni szpalerem,

Czekając, aż zapłonie świt nad Belwederem.

Jakże Ciebie przywitać radosna swobodo?

I czym uczcić najpiękniej? Chyba tym uśmiechem

I młodzieńczej poezji burzliwą urodą,

Co szła śpiewem przez miasto i wracała echem.

Antoni Słonimski "Niepodległość"